اين سوالي است که والدين معمولا مي‌پرسند، «آيا مي‌توانم براي کمک به وضع درسي دانش آموزم در خانه کاري بکنم؟» خوشبختانه پاسخ اين سوال مثبت است. پدر و مادر مي‌توانند بسياري از عوامل موثر در نتايج علمي کودکشان را کنترل کنند. آنها مي‌توانند اين عوامل را بهبود ببخشند. در اين مطلب ده کاري که مي‌توانيد براي دانش آموزتان انجام دهيد تا وضعيت علمي کودکتان را بهبود بدهيد را بخوانيد. با اينکه بعضي از اين موارد ممکن است ساده به نظر برسد، اما توجه داشته باشيد که همين راه کارهاي ساده نيز مي‌تواند اثر زيادي در آموزش کودکتان داشته باشد. 1. انتظارات واضح داشته باشيد. معمولا والدين با کودکانشان در مورد انتظاراتشان به روشني صحبت نمي‌کنند، مي‌توانيد بگوييد «خيلي خوبه اگر بتواني يکي از سه نفر اول کلاس باشي»، « نمره زير 14 براي دانش آموزي مثل تو غير قابل قبول است». به او بگوييد؛ «با اينکه نمراتت را نمي‌تواني تغيير بدهي اما در مورد نمراتي که در آينده مي‌گيري بايد تلاش بيشتري بکني، چون تو مي‌تواني آنها را تغيير بدهي». شايد شما نگران اين موضوع باشيد که کودکتان با شنيدن اين جملات اعتماد به نفسش را از دست بدهد اما وقتي او نمرات بهتري بگيرد، اعتماد به نفس بيشتري به دست مي‌آورد. مي‌توانيد از او بخواهيد شغل مورد علاقه اش را انتخاب کند و سپس يادش بدهيد براي رسيدن به آن هدف و علاقه اش به چه مدرک علمي‌اي نياز دارد و يا تحصيلات بالا چه تاثير مثبتي در آن شغل دارد. به او بياموزيد بسياري از اهدافي که در آينده برايش مطرح مي‌شود نياز به کار و تلاش زياد امروزش دارد و او براي رسيدن به آنها بايد کارهايي انجام دهد که ممکن است اکنون علاقه‌اي به آن نداشته باشد. اين روالي در زندگي است و درس خواندن هم جزء کارهاي سختي است که نياز به تلاش زياد دارد. 2. تنها به گفتن اکتفا نکنيد، سعي کنيد خودتان شرايط را براي اين خواسته‌ها آماده کنيد. بسياري از والدين به طور مستمر جملات کليشه‌اي را به کودکشان در اين زمينه مي‌گويند مانند اينکه «بهتر است که تمرين‌هايت را با حوصله و کامل انجام بدي» و يا «نزديک امتحاناته، خوب درس بخوان». يادتان باشد انتظارات و گفته‌هاي شما براي خود شما التزام‌هايي مي آورد و انتظاراتي نيز ايجاد مي‌کند. مثلا اين درست نيست که به او بگوييد که بايد تمريناتش را به دقت انجام دهد و خودتان براي هر عصر يک برنامه ريزي داشته باشيد و او را درگير کاري کنيد. سعي کنيد براي فعاليت‌هاي تفريحي اش هم برنامه ريزي داشته باشيد؛ نه آنکه بدون برنامه و تنها با شرايط خودتان اين کارها را برنامه ريزي کنيد. بهتر است براي اين فعاليت‌ها زمان مشخصي داشته باشيد مثلا هر پنج شنبه غروب. 3. براي درس خواندن محيطي مناسب ايجاد کنيد، هر خانواده‌اي براي ايجاد اين محيط آرام روش خودش را اجرا مي‌کند. براي يک خانواده ممکن است ايجاد محيط مناسب اجراي قانوني باشد که استفاده از تلويزيون، راديو يا کامپيوتر تا ساعت 6 بعد از ظهر از شنبه تا چهارشنبه مجاز نيست، درخانواده ديگر ممکن است ايجاد آرامش فکري کودک فراهم کردن يک اتاق باشد که تنها براي مطالعه است و همه سعي مي‌کنند آن اتاق را ساکت و براي مطالعه مطلوب نگه دارند. بسياري از کودکان با يک صداي پس زمينه بهتر درس مي‌خوانند و سکوت مطلق براي آنها رنج آور است. شما مي‌توانيد اين محيط را با پخش يک موسيقي بي کلام آرام، ايجاد کنيد البته نه يک آهنگ پاپ مورد علاقه کودکتان. مي‌توانيد از کودکتان بخواهيد در جايي مثل روي ميز نهار خوري درسش را بخواند تا شما بتوانيد او را ببينيد. 4. تمرين و تکليف‌ها را بررسي کنيد و آنها را بخوانيد. وقتي او بزرگتر شد و يا نمرات بالاتري گرفت، مي‌توانيد اين کار را گاه به گاه انجام دهيد. شما نبايد اين کار را تنها براي اين انجام دهيد که بفهميد دانش آموزتان تمريناتش را انجام داده است، بلکه بايد تکاليفش را مرور کنيد و بفهميد چه سوالاتي را درست پاسخ نداده است و به او کمک کنيد. 5. مطمئن شويد همه چيز به درستي پيش مي‌رود. سعي کنيد وضعيت پزشکي عمومي، دندان و بينايي کودکتان را به طور منظم بررسي کنيد. 6. فکر نکنيد با بزرگ شدن، همه مشکلات حل مي‌شود. بعضي از والدين فکر مي‌کنند وقتي کودکشان بزرگتر شد نياز زيادي به کمک و کنترل ندارند، اما واقعيت اين است که ميزان نظارت و کمک بايد بر اساس نمرات دانش آموز تعيين شود و نه با سن دانش آموز. يک دانش آموز دبيرستاني با معدل 11 نياز بيشتري به کمک و دخالت دارد تا يک دانش آموز دوره ي ابتدايي با معدل 18. 7. سعي کنيد خودتان در زندگي روزمره تان کتاب بخوانيد و گاه گاهي مطلبي بنويسيد. کودکتان از شما الگو برداري رفتاري مي‌کند و سعي مي‌کند کارهاي شما را تقليد کند و عادات شما را انجام مي‌دهد. اگر شما هر روز ساعات متوالي را بر روي کاناپه جلوي تلويزيون مي‌نشينيد، اين کار مي‌تواند الگوي نامناسبي براي کودکتان باشد. سعي کنيد کارها و فعاليت‌هاي ذهني انجام دهيد و کودکتان را نيز در اين تجربه‌ها شريک کنيد. مي‌توانيد با هم يک مجموعه کتاب مناسب سن اش مانند مجموعه‌اي از کتابهاي تاريخ، رمان کودکانه، دايره المعارف و يا مشابه آنها را تهيه کنيد و همراه کودکتان آنها را مطالعه کنيد. مي‌توانيد يک دفتر بزرگ تهيه کنيد تا همه ي افراد خانواده در آن مطالبي از اتفاقات روزمره ونظراتشان را بنويسند. همراه با هم يک مجله ي مناسب سن کودکتان که مي‌تواند موضوعي علمي، فرهنگي و يا هنري داشته باشد را تهيه کنيد و اگر امکانش بود مشترک مجله شويد. مي‌توانيد با هم سودوکو و يا جدول کلمات متقاطع حل کنيد. در زندگي امروزي شما دسترسي به منابع مناسبي داريد که مي‌توانيد همراه با کودکتان اوقاتي بسيار مفيدتر و يا مفرح‌ترازتماشاي تلويزيون سپري کنيد. 8. براي خريد اسباب بازي‌ها وقت بگذاريد و براي انتخاب آنها مطالعه کنيد و از نظرات ديگران استفاده کنيد. بازي‌هاي ويديويي و کامپيوتري مي‌تواند براي توانايي ارتباط مناسب بين دست‌ها و چشم‌هاي کودکتان مناسب باشد. مي‌توانيد کودکتان را تشويق به حل جدول و يا بازي‌هاي منطقي کنيد. بازي‌هاي تخته‌اي مانند شطرنج مي‌تواند اثرمناسبي داشته باشد. 9. از تغذيه مناسب و تمرينات فيزيکي غافل نشويد. ورزش براي بهبود وضعيت جسماني کودکتان لازم است. به تغذيه کودک توجه کنيد. تغذيه سالم مغز را براي يادگيري آماده مي‌کند. هله هوله و غذاي آماده تاثير نامطلوبي بر جسم و حافظه دارد. 10. به کودکتان کمک کنيد در خانه فرآيند يادگيري اش را ادامه بدهد، مدرسه تنها جاي آموزش نيست. به کودکتان کمک کنيد در مورد مباحث و حوزه‌هاي مورد علاقه اش فکر کند. ازاو در مورد موضوعات مورد علاقه اش سوال کنيد. او را تشويق به پاسخ گويي کنيد و در مطالب مورد علاقه‌اش همراهي کنيد. به کودکتان ياد بدهيد چگونه يادداشت برداري کند، چگونه خلاصه برداري کند و از مراجع استفاده کند. اين مهارت‌ها براي فرايند آموزش بسيار مهم است و همراهي شما به عنوان پدر يا مادر مي‌تواند براي کودکتان بسيار مفيد و جذاب باشد و علاوه بالابردن کيفيت آموزش کودکتان رابطه ي شما را نيز بهبود مي‌بخشد. تمام مسئوليت آموزشي را بر دوش مدرسه نگذاريد زيرا شما به عنوان پدر يا مادر براي کودکتان شخصيت‌هايي مستقل هستيد و معلم نمي‌تواند جاي شما را بگيرد.