احترام همراه با محبت و مهرباني شيوه تربيتي بسيار موثري است که هم به پيدايشصميميت مي انجامد و هم رشد همه جانبه شخصيت کودک را تامين مي کند.
همبازي شدن با کودکان، با آنها به تفريح و گردش رفتن وقت بيشتري را با آنها بهصحبت و گفتگو مصرف کردن و بالاخره با محبت و احترام با آنها رفتار کردن در پيدايشصميميت موثر است.
اما قبل از همه بايد از عواملي که موجب از بين رفتن صميميت و پيوند قلبي مي شودپرهيز کرد. (اهانت و تحقير کودک، سرزنشهاي مداوم و انتقادهاي بيجا و ناسزا گفتن بهاو و به کار گيري الفاظ رکيک و تعبيرات غير محترمانه از مهمترين عواملي هستند کهبذر کينه و نفرت را در دل کودک مي پاشند و زمينه را براي پيدايش صميميت از بين ميبرند.
بر اين اساس در تعاليم اسلامي توصيه هاي اکيدي وجود دارد که پدر و مادر با فرزندان خود با ادب و احترام رفتار کنند.
رفتار محترمانه با فرزندان خود داشتن علاوه بر آثار تربيتي ياد شده اين اثر مهمرا نيز دارد که سبب مي شود فرزندان نيز به ديده احترام به والدين خود بنگرند. ايننگرش آنها را به اطاعت از والدين وا مي دارد و بر نفوذ کلام آنها مي افزايد.
همدلي و صميميت با کودک سرمايه گرانبهايي است که او را از بسياري از آفتها دردوره هاي بعد حفظ مي کند و پيوند او را با خانواده محکم مي سازد.
جدا سازي دختران و پسران
از جمله مسايل مهم در تربيت کودکان، پرورش نقش جنسي آنهاست. يعني هريک از آن دو بايد با نقش خاص خود به عنواندختر يا پسر آشنا شوند. در دوره دبستان با کودکان بايد به گونه اي رفتار کرد کههريک از انها نقش زنانه و مردانه مناسبي پيدا کنند. و نبايد اين کار تازمان بلوغ بهتعويق بيفتد.
در اينجا تنها به ذکر يک نکته اساسي در تربيت دختران بسنده مي کنيم. و آن اينکهبسياري از مشکلات تربيتي و حتي انحرافات اخلاقي دختران در سنين بالاتر ناشي ازاحساس حقارتي است که برخوردهاي نامناسب در دوران کودکي و نوجواني در زمينه روحيآنها به وجود مي آورد. از اين رو : از هر گونه گقتار و کرداري که موجب پيدايش عقدهخود کم بيني در دختران مي شود بايد به شدت پرهيز کرد.
همدلي و صميميت با کودک سرمايه گرانبهايي است که او را از بسيارياز آفتها در دوره هاي بعد حفظ مي کند و پيوند او را با خانواده محکم ميسازد
پيامبر اکرم (ص) مي فرمايد: خداوندمتعال نسبت به زنان مهربان تر از مردان است.( وسايل الشيعه جلد 15 صفحه 104 ) همچنين در آموزشهاي اسلامي تاکيد شده که به دختران بايد بيشتر از پسران محبت کردزيرا نياز آنها به محبت بيشتر است و اين با توجه به حساسيت عاطفي دختران و لطافتروحي آنان از اهميت ويژه اي برخوردار است هرچند اين عمل نبايد طوري انجام پذيرد کهدر نظر پسران نوعي تبعيض و بي عدالتي وانمود شود تا موجبات تحريک حسد را در آنهافراهم ننمايد.