روش هایی برای بهبود لکنت زبان در کودکان

برای اینکه کودکان دچار لکنت زبان نشوند و یا اگر احیانا مبتلا به لکنت غیر وراثتی می باشند برای بهبود آنها بایستی به نکاتی چند توجه لازم مبذول داشت نکاتی مانند :
1)به سخنان کودک هر چند هم که بی ربط و بی محتوا باشد باید با دقت و اشتیاق گوش داد. تا کودک احساس کند که به شخصیت او احترام می گذارید و اعتماد به نفس او بیشتر شود اعتماد به نفسی که یکی از عوامل مهم کاهش لکنت زبان است.
2)به کودک باید آموخت که آهسته صحبت کند و آزادانه از دستگاه صوتی خود استفاده کند و هیچگونه کشش عضلانی در موقع صحبت کردن در خود ایجاد نکند. 
3) اگر کودک دیر شروع به صحبت می کند نباید ناامید شده و با اصرار و زور او را به تمرین واداشت و باعث خستگی ، ناامیدی و اضطراب کودک شد. زیرا این عوامل خود زمینه ساز اختلال در گفتار و دیر باز شدن زبان در کودک است. در این گونه مواقع بهتر است اجازه دهید که به طور طبیعی و آزاد بخاطر نیازهای غریزی شروع به صحبت کند.
والدین می توانند به طور غیر مستقیم و با حوصله و صبر با او به تمرین بپردازند و موجب تقلید صحیح کودک در اداء کلمات شوند. تشویق در این مرحله میتواند بسیار کارساز باشد و موجب رشد سریع کودک در زمینه سخن گویی شود.
4) کودک باید در خانه احساس امنیت و آرامش کند ، والدین هرگز نبایستی جلو چشم کودک به مشاجره و دعوا بپردازند زیرا روح و احساس کودک دچار وحشت و اضطراب می شود که در ایجاد لکنت زبان هستند.
5) زمانی که کودک شروع به زبان باز کردن می کند وجود همسالان و بازی با آنها بسیار ضروری و در یادگیری موثر است. زیرا کودکان با هم حرف می زنند و این خود تمرین تکلم برای آنهاست.
6) اگر کودک دارای لکنت زبان است و مطمئن هستید که لکنت وی وراثتی نیست حتما روزانه لحظاتی را با وی تمرین کنید. تمرین مکالمات را با جملات ساده ای که برای کودک تقلید آنها آسان است شروع کنید و هرگز کودک را خسته نکنید. این تمرینات موجب می شود که بهبودی در اختلال لکنت زبان حاصل شود و یا اگر به عللی موثر واقع نشود لااقل جلوی پیشرفت آن را سد خواهد کرد.
7) اگر در خانواده کسی هست که لکنت زبان دارد هرگز کودک را در سنی که زبان باز می کند نبایستی مدت های طولانی با وی تنها بگذارید . زیرا کودک بر اثر تقلید و تمرین لکنت را از او یاد گرفته و به آن عادت می کند.
8) حالات هیجانی کودکان را تا جایی که امکان دارد کنترل کنید زیرا هیجانات بیش از اندازه نیز در ایجاد لکنت زبان تاثیر دارد. تا جایی که حتی بزرگسالان نیز در هنگام داشتن هیجان شدید دچار لکنت زبان و تکلم غیرطبیعی می شوند.

9) با تشویق و تایید کودکان را به تحرک و تفکر وا دارید. زیرا اعمال و تحرکات و تفکرات کودک زمینه ساز پیشرفت زبان و تکلم او به شمار می رود. در این مرحله از زندگی کودکان معمولا حالت تجاوز و عصیانگری دارند با مشاهده این حالت هرگز پرخاشگری و عصیان کودک را با پرخاشگری و عصیان جواب ندهید و به نحوی او را هدایت و کنترل کنید که این حالات طبیعی به افراط و تفریط نیانجامد.
10) هرگز کودکان را تحقیر نکرده و غرورشان را جریحه دار نکنید. زیرا عقده ی حقارت از شکوفایی بسیاری از استعداد ها منجمله خوب سخن گفتن جلوگیری میکند.
11) هرگز سعی نکنید کودکی که چپ دست است برخلاف میل و آسایش خودش با دست راست کار کند. زیرا احتمال دارد این کار موجب لکنت زبان در وی شود. چون میان قسمتی از مغز که کنترل کارهای دست را بر عهده دارد با قسمت دیگری از مغز که کنترل کارهای سازمان تکلمی را بر عهده دارد ارتباط خیلی نزدیکی وجود دارد. 
و اختلال در یکی موجب بی نظمی و اختلال در دیگری میشود. به همین خاطر است که اختلال در کار دستها موجب بروز عارضه لکنت زبان خواهد شد.
12) هرگز کودکان را نترسانید مخصوصا در سنین اولیه که کودک احتیاج بیشتری به آرامش و امنیت دارد. ترس ، دلهره ، وحشت ، اضطراب و هیجان های ناشی از ترس و وحشت عامل موثری در ایجاد لکنت زبان در کودکان هستند.
13) دوست بودن با کودکان و دادن آرامش به آنها موجب می شود که آنها با تفکر سازمان فکری خود را قوی کنند و تکلمشان نیز به صورت زیباتر و بهتری رشد کند. اگر کودک در بازی ها و مسایل مربوط به خودش آزاد باشد مجبور است که درباره ی حل مشکلات خود فکر کند و همین تفکر برای تقویت سازمان فکری وی کافی است تا زبان در او رشد طبیعی داشته باشد.
14) اگر کودک چند کلمه را یاد گرفته و خوب تکرار می کند ولی در اداء بعضی از کلمات دچار وقفه و اشکال میشود دچار لکنت زبان نیست و میتوان با معر و محبت و تشویق و همین طور با تمرین این اشکال را از بین برد. ضمن تمرین با کودک بایستی هیجانات و اضطراب های او را به شکل های مختلف از بین برده و در حالت آرامش با او به تمرین پرداخت.
اگر در اعمال و رفتار کودک دقیق شوید علت ترس ها و اضطراب ها را میتوان تشخیص داد و اگر علت ها مشخص شوند از بین بردن آن آسان بوده و با از بین رفتن زمینه های فوق وقفه در اداء کلمات نیز از بین خواهد رفت.
15) معلمین و مربیان مدارس هرگز نبایستی برای یادگیری و یا تربیت کودکان از تنبیه بدنی و سایر روش های رعب آور استفاده کنند زیرا بعضی از کودکان بر اثر ترس دچار لکنت زبان می شوند.