انگار نه انگار که الیزابت به بچه هایش گفته که تلویزیون را خاموش کنند. هر کار کند ، شان ( 6 ساله ) ، بِرّدی ( 8 ساله ) و هیلی ( 10 ساله ) به او التماس می کنند چند دقیقه بیشتر تلویزیون را روشن نگه دارد. (( چه برنامه تلویزیون تمام شود و چه آن برنامه را ده بار دیده باشند، هیچ برایشان فرقی ندارد. آنها همیشه خواستار پنج دقیقه بیشتر هستند، که البته به درازا می کشد. فکر می کنم تلویزیون فرماندهی منزل ما را به دست گرفته! )) حرف های او برایتان آشنا نیست؟ احتمالا این طور است ، چرا که بچه ها از زمانی که فقط دو سال دارند ، مبهوت تلویزیون ، ویدیو و بازی های رایانه ای می شوند. این وسایل بسیار سرگرم کننده هستند و هنگامی که والدین می خواهند کمی استراحت کنند ، حکم نوشدارو را دارند . همچنین اگر با دقت انتخاب کنیم میتوانند نقش آموزشی داشته باشند. اما بعضی اوقات دیگر بس است ! چرا بچه هایمان نمی فهمند؟ کشف معنای سوال دلیل این سوال روشن است. این سوال روشی است که کودکتان استفاده می کند تا حد و حدودی که شما تعیین کرده اید را بسنجد. جوابی که به این سوال می دهید مهم است چرا که برای شما به منزل فرصتی دیگر است که قوانین خوب را به کودکتان القاء کنید. در بسیاری از خانواده ها ، حکمران در اختیار تلویزیون ( یا رایانه یا پلی استیشن ) است. در چنین خانواده هایی این سوال حکم یک عبارت را دارد ، چرا که بچه می داند جواب والدینش منفی نیست و حتی اگر منفی باشد ، زمان خاموش شدن تلویزیون هی عقب می افتد. در این خانواده ها هیچ قانونی برای استفاده از لوازم الکترونیکی وجود ندارد ، لذا کودکان طوری از این وسایل استفاده می کنند که برای سلامتیشان گران تمام میشود. برخی دیگر از خانواد ه ها مقداری حالی به حالی تر اند ، چرا که والدین تلاش می کنند قانونی که وضع کرده اند را اعمال کنند. ولی در این کار مداومت نشان نمی دهند . ساز و کار این سوال بسیار شبیه (( میشه یکم دیگه بیدار بمونم؟ )) است. اگر در پاسخ منفی تان مداومت نداشته باشید ، کودکتان انگیزه ای نخواهد داشت که دست از سوال کردن بردارد. در واقع ، هرچه شما مداومت کمتری نشان دهید ، احتمال اینکه او سوال پرسیدنش را ادامه دهد بیشتر است. بهترین روش جواب دادن اکنون که دلیل این سوال را می دانید ، روش پاسخ دادن باید برایتان روشن باشد . کار را با ایجاد قوانین برای تمامی لوازم الکترونیکی در منزلتان شروع کنید. پیشنهادهای من به شرح زیر است : • حدکثر دو ساعت برای تمامی وسایل اکترونیکی در طول روز ( من یک ساعت را ترجیح می دهم ). یعنی تلویزیون ، رایانه ، پلی استیشن و هر چیز دیگری که در اینجا نگفته ام سر جمع حداکثر دو ساعت . اگر مایل باشید روزهای تعطیل هفته میتوانید یک ساعت به آن اضافه کنید. • پیش از اینکه اجازه کار با لوازم الکترونیکی داده شود همه تکالیف ، فعالیت ها ، بازی های بیرون و وظایف دیگر باید تکمیل شوند. • راهی برای تعیین مدت استفاده از این وسایل پیدا کنید. برای مثال ، نگذارید تلویزیون از صبح تا شب روشن باشد. بلکه از کودکتان بپرسید چه برنامه ای را دوست دارد تماشا کند. سپس تلویزیون را فقط برای آن برنامه روشن کنید. اگر کودکتان خوره ی لوازم الکترونیکی است ، کنترل را قایم کنید یا برای رایانه کلمه عبور بگذارید تا نتواند هر زمان خواست آنها را روشن کند. ساعت اجاق گاز میتواند برای تعیین ساعت تماشای تلویزیون یا بازی رایانه ای استفاده شود. • هر قدر هم خوب برنامه ریزی کنید ، کودکان این سن هنگامی که مهلت کارش با تلویزیون ، رایانه یا پلی استیشن در حال اتمام است نیاز به یکی دو هشدار دارد. هشدار ده دقیقه و پنج دقیقه قبل از پایان مهلت معمولا کافی است ، مگر این که کودک معنی زمان را نفهمد. • مثل بقیه موارد ، مطمئن شوید که پرستار کودکتان قوانین جدید را می داند و راغب است در اجرای آنها شما را پشتیبانی کند. اکنون که مرزها را مشخص کرده اید ، پاسخ به این سوال راحت خواهد بود. وقتی می گویید (( وقت تمومه )) و کودکتان می گوید (( پنج دقیقه دیگه )) جوابتان باید (( نه ! )) باشد . نظریه تکرار متناوب را به خاطر بیاورید. اگر بعضی وقت ها جواب مثبت بدهید ، ممکن است هر دفعه با خواهش ، تمنا یا حتی توپ و تشرهای او رو به رو شوید. اگر نه گفتید ، شاید دوباره این خواهش را از شما بکند ، اما بعید است با توپ و تشرهای او مواجه شوید. تعیین مرزهای مشخص درباره این مسائل در این مرحله رشد ، بسیار حیاتی است ، چرا که با بزرگتر شدن کودکتان و افزایش علاقه اش به لوازم متعدد الکترونیکی ( مثلا استفاده از اینترنت ) ، کنترل او را در سال های بعد سخت تر خواهد شد. باور کنید وقتی کودکتان بزرگتر شد ، می فهمید که حرف من راجع به تعیین قوانینِ پایه در این گروه سنی درست بوده است.